Vrees as afpersmiddel

Dit is moontlik dat predikante die wet gebruik om mense deur vreesgedrewe prediking te probeer oortuig of selfs te beheer. Hierdie benadering het ernstige geestelike en emosionele gevolge en kan die kernboodskap van die evangelie verdraai of wanaanbied.

 Wanneer predikante klem lê op die straf en verdoeming wat wag op diegene wat nie aan die wet voldoen nie, kan hulle mense probeer motiveer deur vrees eerder as liefde en genade. Dit kan lei tot 'n tipe godsdiens wat meer gefokus is op die vermyding van straf as op die soeke na 'n lewende verhouding met God. As vrees jou dryfkrag is, kan dit lei tot 'n wettiese geloof waarin mense gehoorsaam is uit vrees vir verdoeming eerder as uit 'n liefdevolle reaksie op God se genade en liefde.

 Die wet in die Bybel het 'n duidelike doel en dit is om God se heiligheid te stel teenoor ons eie sondigheid en daarom dien die wet ook as 'n rigtingwyser ten einde ons na Christus te wys (Galasiërs 3:24). Wanneer ‘n predikant die wet gebruik om mense in vrees te hou, kan hulle hierdie doel misverstaan en die wet verhef tot iets wat mense moet nakom om God se aanvaarding te verdien, eerder as om te wys op die behoefte aan 'n Verlosser.  Die gevolg daarvan is dat dit mense kan laat voel dat hulle God se liefde en vergifnis moet verdien deur hul eie werke, wat in stryd is met die boodskap van die evangelie, wat beklemtoon dat redding deur geloof alleen is (Efesiërs 2:8-9).

Wanneer vrees vir verdoeming die fokus van prediking word, kan dit die boodskap van genade en geloof verswak of selfs vervang. Christus se koms en sy offer aan die kruis het die wet vervul en die weg geopen vir redding deur genade, nie deur die werke van die wet nie (Romeine 3:20-24). Predikante wat oorweldigend klem lê op verdoeming, kan mense se begrip van God se genade verdof.  Mense mag begin dink dat God meer 'n regter is wat net wag om te straf, eerder as as dat Hy 'n liefdevolle Vader is wat wil leer, vergewe en verlos.

Die verwatering van sonde en die van die boodskap van genade is beide probleme wat die kern van die Christelike boodskap kan ondermyn, maar hulle konflikteer op 'n manier met mekaar wat 'n diepgaande invloed op die kerk en individuele gelowiges kan hê.

Wanneer sonde verwater word, word die verstaan van wat reg en wat verkeerd is, vervaag en mense kan begin glo dat hulle gedrag nie saak maak nie solank hulle glo in Jesus. As moraliteit nie duidelik gehandhaaf word nie, kan mense begin dink dat hulle hul eie morele standaarde kan bepaal, wat lei tot etiese relativisme.   Die Bybelse oproep tot heiligheid en om "afgesonder" te wees vir God word ondermyn as die belangrikheid van morele gedrag nie beklemtoon word nie. Die getuienis van die kerk in die wêreld kan verswak word as Christene nie volgens hoë morele standaarde leef nie.

 Aan die ander kant weer, as die boodskap van genade en geloof verwater word, word die unieke en kragtige boodskap van redding deur Christus misken. As die boodskap van genade vervaag word, kan mense in 'n wettiese godsdiens verval waar ons probeer om God se guns te verdien deur ons eie dade, eerder as om op Sy genade te vertrou. Die vryheid wat kom van die wete dat redding deur genade is, kan verlore gaan, en kan lei tot skuldgevoelens en vrees. Die vreugde van verlossing en die wete dat God ons liefhet ongeag ons tekortkominge, kan verminder word as genade nie ten volle verstaan of ervaar word nie.

 Hierdie twee benaderings bots met mekaar omdat hulle die balans tussen die wet en genade en die balans tussen moraliteit en geloof, versteur. Die Bybelse boodskap is dat morele gedrag die gevolg is van 'n ware verhouding met God, gegrond op genade deur geloof. Wanneer moraliteit verwater word, is daar 'n gevaar dat mense nie die noodsaaklikheid van 'n veranderde lewe in Christus sal verstaan nie en wanneer die boodskap van genade verwater word, kan mens voel dat ons deur ons eie goeie werke redding moet verdien, wat wettisisme aanmoedig.

Dit is egter belangrik om te weet dat daar egter 'n voortdurende spanning tussen die twee klempunte sal bestaan.  As die boodskap van genade oorbeklemtoon word ten koste van moraliteit, kan mens voel dat ons nie ons lewe hoef te verander nie omdat genade alles bedek. Daarteenoor, as ons moraliteit oorbeklemtoon ten koste van genade, kan mens voel dat ons nie werklik op Christus kan vertrou vir redding nie en eerder op ons eie vermoë om reëls na te kom, moet staatmaak.

 In die Woord word ons dus opgeroep tot 'n balans waar genade en geloof die basis is van ons verhouding met God, en goeie morele waardes die natuurlike uitvloeisel daarvan is. Verwatering van enige van hierdie aspekte lei tot 'n vervalsing van die Christelike boodskap en praktyk. Dit is dus die taak van predikers en gelowiges om hierdie balans te handhaaf en te beklemtoon dat ware Christenskap 'n lewe is wat beide genade en moraliteit omhels, in die regte verhouding tot mekaar.

Sommige predikers mag bewustelik of onbewustelik ook vrees gebruik as 'n manier om mense te manipuleer om sekere gedrag aan te neem. Dit kan lei tot 'n kultuur van skuldgevoellens waar mense gehoorsaam is uit vrees vir wat sal gebeur as hulle nie voldoen nie eerder as om uit 'n opregte liefde vir God en sy waarheid te lewe. Hierdie tipe geestelike manipulasie kan skade berokken aan mense se geloof, en hulle kan uiteindelik vervreemd raak van God en die kerk.  Mense wat voortdurend onder vreesgedrewe prediking staan, kan geestelik uitgeput raak en voel dat hulle nooit goed genoeg is nie en dfaardeur 'n ongesonde beeld van God ontwikkel. Dit kan verder lei tot 'n gevoel van skuld, skaamte, en wanhoop, eerder as om die vryheid en vreugde wat die evangelie geloof te beleef.

Terwyl die wet 'n belangrike rol speel in die Christelike lewe, moet dit altyd in die konteks van genade en geloof in Christus gesien word. Predikante moet 'n balans vind tussen die regverdigheid van God wat deur die wet openbaar word en die genade van God wat deur Christus se verlossingswerk beskikbaar is. Die wet moet gebruik word om mense se behoefte aan genade te uit te wys en nie om hulle in vrees te hou nie.

Predikante wat vrees vir verdoeming gebruik om mense te motiveer, kan die kernboodskap van die evangelie verdraai en ernstige geestelike skade aanrig. Die wet moet altyd gebruik word om mense se behoefte aan Christus te wys, en die fokus moet op God se genade, liefde, en verlossing deur geloof wees. Hierdie balans help om 'n gesonde, liefdevolle verhouding met God te bevorder, eerder as 'n godsdiens gebaseer op vrees en wettisisme.