Waar is ons eenheid?

Eenheid

Ons groep se naam, Passie vir Eenheid, sê eintlik alles. Ons strewe is om Christus as middelpunt te hê en sy eenheid sigbaar te leef. Maar dit bring ’n vraag wat diep in ons harte ontstaan het: Waar is ons eenheid, en watter rol moet ons speel om dit te herstel?

As gelowiges leef ons binne die konteks van Namibië en daarom is ons deel van die NG Kerk in Namibië. Ons identiteit is Nederduits Gereformeerd – toevallig in hierdie land, maar ons kern-identiteit is dat ons aan Christus behoort. Ons geografiese ligging of selfs ons sinodale strukture kan nooit die laaste woord hê oor wie ons is nie. Ons eenheid lê nie in die grense van ’n sinode of die besluite van ’n vergadering nie. Dit lê in Christus self, die Hoof van die kerk, wat sy liggaam deur sy Gees verbind.

Die belydenisse wat ons saam deel, soos die Drie Formuliere van Eenheid en die Apostoliese Geloofsbelydenis, herinner ons dat ons alreeds een is in Hom. Ons kan nie werklik verdeel wees as ons almal in dieselfde Here glo nie. Wat ons beleef as verdeeldheid is dus nie ’n verlies van Christus se eenheid nie, maar ’n wond in die manier waarop ons dit uitleef.

Dit plaas ’n roeping op ons. Ons is nie in staat om self die volle eenheid van die kerk te herstel nie – dit is Christus se werk. Maar ons kan getroue getuies wees van hierdie eenheid deur die liefde, vreugde, vrede en geduld van die Gees in ons gemeenskappe te leef. Ons kan ruimte skep vir oop gesprek en eerlike luister, eerder as om mekaar te probeer oorwin. Ons kan self begin by belydenis en selfondersoek, en erken waar ons ook tekort skiet. Só wys ons dat ons erns maak met wat ons as kerk self in Bely teenoor mekaar beaam het.

Ons roeping is ook om die kerk telkens te herinner dat eenheid nie ’n keuse of ’n bysaak is nie. Jesus het self gebid dat sy volgelinge een sal wees sodat die wêreld kan glo. Wanneer ons dit verbreek en tog gehoorsaamheid aan God daarop plak, raak ons vas in ’n teologiese teenstrydigheid.

Ons identiteit as Nederduits Gereformeerd is ’n geskenk van geskiedenis, maar ons uiteindelike identiteit is dat ons aan Christus behoort. Dit is Hy wat ons een maak. Ons rol is nie om die wêreld te wys hoe verdeeld ons kan wees nie, maar om te wys dat die eenheid wat ons reeds in Hom ontvang het, ’n sigbare werklikheid kan wees.

Die vraag waarmee ons moet leef is eenvoudig maar diep: Hoe kan ons, as die NG Kerk in Namibië, ’n geloofwaardige rol speel in die herstel van die eenheid wat reeds in Christus bestaan? Want om dit te doen, is om waarlik sy kerk te wees.